Wysoki poziom wód gruntowych prowadzący do zawilgocenia ścian fundamentowych, a co za tym idzie, okresowego zalewania pomieszczeń znajdujących się poniżej poziomu gruntu, to częsty problem właścicieli obiektów wybudowanych na słabo przepuszczalnych glebach gliniastych. W takich przypadkach niezbędne może okazać się wykonanie skutecznego odwodnienia fundamentów. Jak to zrobić krok po kroku? Zapraszamy do lektury.
Kiedy należy wykonać odwodnienie fundamentów?
Konieczność wykonania odwodnienia fundamentów dotyczy w szczególności przypadków, kiedy poziom wód gruntowych na działce jest bardzo wysoki. Konkretnie mowa tu o sytuacji, gdy woda znajduje zaledwie 50 cm pod powierzchnią gruntu.
Odwodnienie jest wskazane także na glebach gliniastych, które grupowane są jako nieprzepuszczalne. Gliny mają tendencje do gromadzenia wody przez długi czas, przez co ciecz nie odpływa do głębszych warstw gruntu, a utrzymuje się na stałym poziomie. W przypadku gruntów przepuszczalnych (piasek, żwir) wykonanie odwodnienia nie jest konieczne.
Wykonanie odwodnienia może być szczególnie wskazane w budynkach podpiwniczonych, gdzie woda zdecydowanie częściej podmywa fundamenty, zawilgaca ściany i dostaje się do środka obiektu. Jeśli przy budowie domu zrezygnowano z piwnicy, odwodnienie z reguły nie jest wymagane.
O konieczność wykonania skutecznego odwodnienia muszą zadbać również właściciele obiektów wybudowanych na specyficznym podłożu. Jeżeli budynek został postawiony na skarpie, zboczu góry lub w bezpośrednim sąsiedztwie terenów górzystych, odwodnienie jest wskazane. Spływająca ze zboczy woda stanowi poważne zagrożenie dla konstrukcji fundamentów. W niektórych sytuacjach może doprowadzić nawet do osuwania się ścian.
Jak poradzić sobie z nadmiarem wody gruntowej?
Sposobów na poradzenie sobie z nadmiarem wody gruntowej w pobliżu fundamentów jest co najmniej kilka. Dwoma najpopularniejszymi z nich jest drenaż opaskowy oraz odwodnienie liniowe. Pierwsza metoda polega na zabezpieczeniu budynku systemem rur drenażowych umieszczonych wokół obiektu. Zadaniem drenażu jest odprowadzanie nadmiaru wilgoci gromadzącej się w pobliżu zagłębionych w gruncie fundamentów. Podobną funkcję spełnia także odwodnienie liniowe. System składający się z korytek, rusztów i studzienek (wszystkie elementy muszą być wykonane z odpornych na korozję materiałów) odpowiada za gromadzenie wody opadowej, a co za tym idzie, odprowadzanie jej nadmiaru z powierzchni działki.
Drenaż opaskowy – czym jest i z czego się składa?
Ze względu na dużą wydajność oraz uniwersalność zastosowania drenaż opaskowy wybierany jest przez dużą grupę inwestorów zainteresowanych skutecznym odwodnieniem fundamentów. Drenaż to właściwie system rur drenarskich wkopanych w ziemię wokół obiektu. Rury z perforacją zbierają nadmiar wody, a następnie odprowadzają ją do kanalizacji burzowej, studzienki chłonnej, specjalnie przygotowanego do tego zbiornika lub w głębsze partie gruntu.
Poza rurami drenarskim do wykonania skutecznego drenażu opaskowego niezbędne są także następującej elementy:
- otulina do owinięcia rur drenarskich – otulina pełni funkcję filtra, chroniąc rury przed zamulaniem i zatykaniem przez cząsteczki gazów,
- studzienki rewizyjne – należy zamontować je w każdym narożniku budynku. To elementy odpowiadające za czyszczenie poszczególnych odcinków całego systemu,
- studzienka odbiorcza – montowana na końcu systemu, odpowiada za gromadzenie, a następnie odprowadzanie wody do finalnego miejsca zrzutu.
Jak wykonać drenaż opaskowy?
Sposób wykonania drenażu opaskowego w największym stopniu zależny jest od rodzaju gruntu. W przypadku gruntów przepuszczalnych budowa całego systemu nie jest trudna. Projekt rozpoczyna się od wykonania wykopu sięgającego do poziomu ław fundamentowych. Następnie należy ułożyć obsypkę drenarską (filtracyjną), na której układane są rury drenarskie. Rury zasypywane są później obsypką, a całość rodzimym gruntem. Obsypka najczęściej wykonywana jest ze żwiru rzecznego, otoczaków lub keramzytu.
Jeśli grunty wokół budynku są nieprzepuszczalne, przed ułożeniem właściwego drenażu opaskowego należy wykonać tzw. drenaż płaszczyznowy. W tym celu na ścianie fundamentowej musi zostać ułożona warstwa izolacji przeciwwilgociowej lub przeciwwodnej. Następnie układana jest warstwa styropianu oraz warstwa drenażowa, ułatwiająca odprowadzanie wody ze ściany. Całość zabezpieczana jest tkaniną filtracyjną w postaci geowłókniny. Należy ułożyć ją zarówno na ścianie, jak i dnie wykopu. Kolejne etapy są podobne do budowy systemu na gruntach przepuszczalnych. Trzeba jednak pamiętać, by po położeniu rur drenarskich zabezpieczyć je geowłókniną. Po wykonaniu drenażu, na terenie wokół budynku oraz przy ścianach trzeba wykonać opaskę żwirową, która pozwoli na swobodny dopływ wody opadowej do znajdującego się w ziemi systemu.
Co z odwonieniem liniowym? Kiedy warto je wykonać?
Podobnie jak drenaż opasowy, odwodnienie liniowe jest równie skutecznym sposobem na pozbycie się nadmiaru wody z okolic fundamentów. Odwodnienie liniowe często stosowane w zestawie z drenażem. Budowa obu systemów polecana jest szczególnie w przypadku nieprzepuszczalnych gruntów oraz obiektów wybudowanych na trudnym terenie. Zastosowanie odwodnienia liniowego pomaga w usuwaniu kałuż, zabezpieczając tym samym działkę przed długim zaleganiem wody opadowej. Rezygnacja z tego systemu w dłuższej perspektywie może doprowadzić do zawilgocenia ścian, a co za tym idzie, problemów z wilgocią wewnątrz budynku.
Aby odwodnienie liniowe spełniało swoją funkcję, musi zostać wykonane z uwzględnieniem warunków panujących na danym terenie. Ważny jest nie tylko typ gruntu, ale również wielkość działki oraz średnia roczna liczba opadów atmosferycznych. Należy pamiętać przy tym, aby wszystkie elementy (korytka, ruszty i studzienki) składające się na system odwadniania wykonane były z materiałów odpornych na korodowanie.
Podczas budowy systemu odwodnienia liniowego niezwykle istotny jest prawidłowy dobór poszczególnych elementów oraz ich właściwe rozmieszczenie na powierzchni działki. Ważne jest też, aby zadbać o odpowiedni spadek dna odwodnienia. Dzięki temu woda opadowa bezproblemowo spływa w głąb kanału, jednocześnie czyszcząc wnętrze koryta z zabrudzeń w postaci liści, igieł czy piasku.